کشت خاکی فلفل

خاک مناسب برای کشت فلفل چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟

خاک، یکی دیگر از فاکتورهای موثر در کشت خاکی فلفل می‌باشد. در کشت خاکی فلفل به  خاک عمیق با زهکشی خوب و بافت شنی لومی متوسط نیاز است.

به شرط آنکه خاک تا عمق حداقل 600 میلی‌متر باران خوبی داشته باشد که رطوبت را نگه داشته و دارای ماده آلی باشد.

در کشت خاکی فلفل باید به این نکته توجه کرد نامناسب بودن زهکشی خاک و راکد ماندن آب بیش از 12 ساعت در مزرعه منجر به پوسیدگی ریشه می‌شود. در خاک‌های رسی بسیار سنگین عملکرد خوبی ندارند.

مقدار اکسیژن خاک باعث افزایش شاخه و ریشه گیاه می‌شود. اگر خاک ظرفیت نگهداری آب را داشته باشد، ریشه فلفل به خوبی رشد می‌کند.

پی اچ (pH)

مناسب‌ترین pH خاک برای کشت خاکی فلفل در حدود 6.8-6.2 است لذا با افزودن آهک در خاک‌های اسیدی و افزودن سولفات آمونیوم یا گچ در خاک‌های قلیائی باید به تنظیم آن پرداخت.

برای این منظور ابتدا مواد اصلاحگر را به میزان تقریبی 1 تن به ازای هر درجه از تغییر pH مورد نظر بر سطح خاک زراعی می‌پاشند.

سپس آن را توسط دیسک یا دندانه با لایه سطحی خاک زراعی تا عمق 8-6 اینچ مخلوط می‌سازند و متعاقباً نسبت به آبیاری مزرعه اقدام می‌ورزند.

متعادل شدن pH خاک نیاز به مدتی زمان دارد لذا باید این کار را 3 – 2 ماه قبل از بذرکاری یا نشاء گیاهچه‌های فلفل به انجام رسانید.

شوری خاک (EC)

فلفل‌ معمولاً به عنوان محصول نسبتا حساس به شوری خاک به حساب می‌آید. میانگین هدایت الکتریکی 5 دسی‌زیمنس بر مترمربع در پروفیل خاک باعث کاهش عملکرد به میزان 50 درصد یا بیشتر می‌شود.

سن فلفل عاملی است که روی میزان حساسیت آن به شوری تاثیر می‌گذارد و هنگامی‌که شرایط شوری در اوایل مرحله جوانه‌زنی باشد بباعث ریزش برگ می‌شود.

عناصر غذایی

در کشت خاکی فلفل عملکرد مناسب فلفل به میزان عناصر موجود در خاک و برداشت آن توسط فلفل بستگی دارد.

در جدول زیر میزان برداشت عناصر غذایی بر اساس عملکرد مورد نظر در کشت خاکی فلفل بیان شده است

عملکرد (تن در هکتار)	برداشت توسط محصول (کیلوگرم در هکتار)					برداشت توسط کل گیاه (کیلوگرم در هکتار)
	N	P2O5	K2O	CaO	MgO	N	P2O5	K2O	CaO	MgO
25	50	15	87	12	7	140	35	201	107	32
50	100	30	175	25	15	221	57	330	153	49
75	150	45	262	37	22	303	79	457	198	64
100	200	60	350	50	30	384	101	585	244	81
125	250	75	437	62	37	466	123	712	290	97
150	300	90	525	75	45	547	145	841	336	114
175	350	105	612	87	52	629	167	968	381	129
200	400	120	700	100	60	710	189	1096	427	146

توصیه مصرف نیتروژن از منبع اوره بر اساس میزان نیترات خاک

میزان نیترات خاک (میلی گرم در کیلوگرم خاک)	توصیه اوره (کیلوگرم در هکتار)
0-5	400
5-10	300
10-15	200
15-20	100
20-25	50

توصیه مصرف فسفر P2O5 بر اساس میزان فسفر قابل جذب خاک در کشت خاکی فلفل

میزان فسفر قابل جذب خاک (میلی گرم در کیلوگرم خاک)	توصیه مصرف فسفر P2O5 (کیلوگرم در هکتار)
5<	150
5-10	100
10-15	50
15-20	0
>20	0

توصیه مصرف پتاسیم K2O بر اساس میزان پتاسیم قابل جذب خاک در کشت خاکی فلفل

میزان پتاسیم قابل جذب خاک (میلی گرم در کیلوگرم خاک)	توصیه مصرف فسفر K2O (کیلوگرم در هکتار)
100>	300
100-150	250
150-200	150
200-250	100
250-300	100
300<	50

اطلاعات تکمیلی در خصوص تغذیه فلفل در مبحث مدیریت تغذیه بیان شده است

آبیاری

فلفل بیشتر از  75-60 میلی‌متر آب در طی فصل رشد نیاز دارد و در مناطقی که بارندگی منظم و کافی باشد آبیاری لازم نیست اما در نواحی خشک و نیمه خشک آبیاری توصیه می‌شود.

فلفل در دو مرحله گلدهی و تشکیل میوه به تنش رطوبتی حساس است. در صورت وجود تنش رطوبتی در مرحله شکوفه‌دهی، رشد گیاه کند شده و جوانه‌ها و میوه‌های نابالغ ریزش می‌کنند.

برای انجام آبیاری، چندین بار آبیاری سبک، نسبت به تعداد دفعات کم آبیاری‌های سنگین و مزیت دارد چون ریشه فلفل سطحی و کم عمق است.

تحت تنش خشکی میوه‌ها تندتر می‌شوند و در این شرایط ممکن است بازده محصول تا 50 درصد کاهش یابد همچنین خشکی در زمان رشد اولیه باعث کاهش اندازه گیاه می‌شود و می‌تواند موجب افتادن شکوفه و کاهش میوه‌دهی شود.

رشد خوب و عملکرد مناسب زمانی بوجود می‌آید که مقدار آب موجود در خاک بین 60 تا 80 درصد ظرفیت مزرعه باشد. به عبارت دیگر در حدود 5-2.5 سانتی‌متر از باران یا آبیاری در هفته برای تولید مطلوب نیاز است.

میزان آب مورد نیاز فلفل بر اساس درصد رطوبت خاک در طی رشد فلفل

هفته پس از کاشت	عمق ریشه (میلی‌متر)	رطوبت خاک%	روز بین آبیاری	میزان آب مورد نیاز (میلی‌متر)
0-2	400	20	2	10-15
3-6	500	30	3-5	15-25
7-15	600	40	5-7	30-40
بیشتر از 16	700	50	7-10	20-30

رشد فلفل به چهار مرحله تقسیم می شود و آبیاری بر اساس این مراحل انجام می‌شود

مرحله 1: استقرار

1- می‌تواند تا 2 هفته طول بکشد.

2- استقرار نهال صورت می‌گیرد و رشد فعال گیاه شروع می‌شود.

3- در مرحله استقرار، مقادیر کم آب استفاده می‌شود.

4- پس از استقرار نهال تا قبل از اولین گل، توصیه می‌شود مصرف آب زیاد نباشد.

این روش ریشه‌ها را مجبور می کند تا به طور تهاجمی در عمق خاک به دنبال رطوبت رشد کنند و این به گیاهان در مرحله تشکیل میوه کمک می‌کند تا به دلیل افزایش ریشه‌ها، دوره‌های دشوار و مربوط به تنش را بهتر کنترل کنند.

مرحله 2: رشد رویشی

1- پرورش اولین گل و میوه.

2- مقدار دو برابر آب در مقایسه با مرحله قبل مصرف شود.

مرحله 3: تشکیل میوه‌ها

1- رشد در بالاترین حد خود است.

2- مصرف آب در این مرحله در بیشترین مقدار است.

مرحله 4: رسیدن و برداشت

1- بار بسیار زیادی روی گیاه حمل می‌شود.

2-در این مرحله از رشد گیاه، مصرف آب شروع به کاهش می‌کند.

نشاکاری

کاشت بذر

در کشت خاکی فلفل کاشت مستقیم بذر فلفل دلمه‌ای بعلت جوانه‌زنی نامناسب توصیه نمی‌شود از طرف دیگر این گیاه بر اثر نشاکاری تولید محصول بیشتری می‌کند.

عمق کاشت بذر در خزانه یا لیوان یا سینی نشاء بین 1.5 تا 2 سانتی‌متر است.

کاشت بذر اواخر آبان ماه انجام می‌شود. بذرها را در میان پیت موس یا پشم شیشه که بوسیله محلول غذایی با EC به اندازه 0.5 میلی‌موس خیس شده‌اند را در دمای 25 تا 26 درجه سانتی‌گراد قرار دهید.

از محلول غذایی استاندارد و با حداکثر 5.7=pH که غلظت آن از 2.5 میلی‌موس به 0.5میلی‌موس کاهش یافته است استفاده کنید.

دمای بستر در طول دوره تکثیر بین 25 تا 26 درجه سانتی‌گراد باقی مانده است و رطوبت موجود در خزانه 75 الی 80 درصد باشد.

دمای هوای محیط چه در روز یا شب همیشه 25 الی 26 درجه سانتی‌گراد نشاها را مرطوب نگه داشته و اجازه ندهید خشک شود.

از نور مکمل به میزان تقریبی 140 تا 160 وات بر متر مربع به مدت 18 ساعت در روز استفاده کنید. هنگامی که نشاها ظاهر شدند دمای بستر باید از 25 به 21 تا 24 درجه سانتی‌گراد کاهش یابد.

پس از گذشت 4 روز از ظاهر شدن نشاها اجازه دهید تا رطوبت نسبی هوا به 65 تا 70 درصد کاهش یابد. نشاها باید رطوبت کافی داشته باشند اما نباید خیس باشند.

دمای مناسب برای جوانه‌زنی بذر حدود 29-26 درجه سانتی‌گراد و برای رشد نشا حدود 24-21 درجه سانتی‌گراد است.

تولید نشا فلفل در خزانه

کشت فلفل در خزانه شروع می‌شود یعنی از مهر تا آبان ماه و پس از 60 روز نشا را به زمین اصلی منتقل می‌کنند و برای یک سال از محصول اصلی استفاده می‌کنند.

این زمان کشت می‌تواند برای مناطق شمال ایران در نظر گرفته شود و در مناطق جنوب از اوایل تیر می‌توان کشت در خزانه را آغاز کرد البته باید در مناطق جنوبی کشور که هوا گرم‌تر است محیط مناسب را برای خزانه آماده نمود.

چنانچه میزان نوردهی و دمای خزانه مطلوب و درست باشد نشا پس از 45 روز آماده انتقال به زمین اصلی است مشروط به آن‌که دمای محیط خزانه در شب و روز بین 25 تا 26 درجه سانتی‌گراد باشد و برای جوانه زدن بذر رطوبت در حد 80 درصد ایجاد گردد.

با این شرایط می‌توان امیدوار بود که بذرها بین 7 تا 10 روز جوانه بزنند در این مرحله میزان نور برای رشد بهینه جوانه‌ها بین 16 تا 18 ساعت در روز است.

وقتی جوانه‌ها سر از خاک بیرون آورند دمای محیط را باید بین 23 تا 24 درجه سانتی‌گراد و رطوبت محل را بین 65 تا 70 درصد تنظیم کرد. در صورتی که دمای بستر هم در حد 21 درجه سانتی‌گراد باشد یک دوره دو هفته‌ای طول می‌کشد.

در محل خزانه تراکم بوته باید به گونه‌ای باشد که بر روی یکدیگر سایه نینداخته از هفته پنجم دمای محیط را بر روی 24درجه در روز و 22 درجه در شب تنظیم کرده و دمای محیط بستر را به 20 درجه سانتی‌گراد می‌رسانیم.

چنانچه میزان نور از 18 ساعت به 14 روز تغییر یابد. با توجه به وضعیت اقلیمی پس از گذشت 2 تا 4 هفته گیاه جوان به اندازه 20 سانتی‌متر ارتفاع یافته و 4 برگ حقیقی بر روی ساقه نمایان می‌شود در این حالت نشا فلفل آماده انتقال به زمین است.

تراکم کاشت نشاءها

بستر کاشت را قبل از انتقال نهال‌های جوان برای کشت آماده می‌کنند. تراکم کشت نهال‌ها در هر متر مربع 3 بوته می‌باشد.

برای مشخص نمودن تعداد نشاهای لازم برای یک گلخانه باید مساحتی را که در اختیار داریم در عدد 3 ضرب کنیم. هر کیسه بطور استاندارد برای کاشت 3 عدد نشاء می‌باشد

انتقال نشا

دو هفته پس از کاشت بذر با ظهور اولین برگ‌های فلفل دلمه‌ای نشاها به جعبه‌های بزرگ‌تر حاوی بستر مناسب منتقل می‌شوند.

جعبه‌های نشا با استفاده از محلول غذایی با شوری حدود 2.5 میلی‌موس و دمای تقریبی 23 درجه سانتی‌گراد کاملا خیس شده است.

دمای محیطی که ریشه‌ها در آن قرار دارند پس از انتقال باید به 21 درجه کاهش یابد. جعبه‌ها از پایین هر دو روز یکبار با دمای 21 درجه و شوری 2.5 میلی‌موس آب داده می‌شوند.

هنگامی که دمای محیطی که ریشه‌ها در آن قرار دارند به 20 درجه سانتی‌گراد نزول پیدا می‌کند سعی کنید تا دمای آن را به مدت دو هفته به همین میزان حفظ کنید. 

حداقل دمای محیط اطراف در روز باید 24 درجه سانتی‌گراد و در شب 22 درجه سانتی‌گراد و در کل شبانه‌روز میانگین دمای 22 درجه سانتی‌گراد باید باشد.

هنگامی که نشاها در جعبه‌های حاوی بستر مناسب قرار گرفتند توصیه می‌شود که شوری بستر کاشت را دو بار در هفته بررسی نمایید و به ندرت میزان شوری آن را افزایش دهید.

افزایش شوری می‌تواند تا حدود 7 میلی‌موس بدون ایجاد هیچ مشکلی ادامه یابد.

پس از گذشت 3 هفته از نشاکاری و یک هفته از انتقال آن‌ها به جعبه‌های بزرگتر، تغذیه با محلو ل از  2.5= EC به   2= EC میلی موس کاهش یافته تا ریشه‌ها را آماده دومین انتقال به محیط گلخانه کند.

نشاها بایستی به نحوی کنار هم قرار گیرند که برگ‌های آنها در تماس با یکدیگر باشند. در این زمان نشاءها باید 18 ساعت در معرض نور لامپ w/m² 160 قرار گیرد تا ریشه آنها رشد کافی را داشته باشد.

دمای بستری که ریشه‌ها در آن قرار دارند به مدت 5 هفته پس از کاشت بذر باید 20 درجه سانتی‌گراد باشد.

هنگام انتقال نهال‌ها به محیط گلخانه باید مدت نور مکمل را از 18 ساعت در روز در زمان کاشت بذر به 14 ساعت کاهش دهیم تا به تطبیق آنها به محیط گلخانه کمک کنیم.

دمای محیط در شب یا روز باید همیشه 20 درجه سانتی‌گراد باقی بماند. EC محلول غذایی که به آنها داده می‌شود باید بین 3 تا  3.5 میلی موس باشد و نباید از آب برای کاهش غلظت آن استفاده شود.

 انتقال نشاءها به داخل گلخانه

نشاءهای جوان بعد از گذشت 6 هفته آماده انتقال به محیط گلخانه هستند. ارتفاع آن‌ها در این هنگام باید 25 سانتی‌متر و دارای حداقل 4 برگ بر روی تنه اصلی و همچنین شاخه‌هایی که تازه جوانه زده‌اند باشد.

تنه اصلی معمولاً به دو یا سه شاخه تقسیم می‌شود. انتهای هر شاخه گاهی اوقات شبیه چنگال به 4 شاخه تقسیم می‌شود.

بستر کاشت باید خیس شده و یا بوسیله محلول‌های غذایی  EC حدود 2.5 تا 3 میلی‌موس، 24 ساعت قبل از کاشت مرطوب شده باشد.

دمای محیط کاشت باید 20 درجه سانتی‌گراد باشد و ثابت نگه داشتن دما در طول دوره رشد از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار است.

به مدت یک هفته پس از انتقال نشا به گلخانه، دما باید 21-20 درجه، رطوبت نسبی 80-70 درصد و میزان گاز دی‌اکسیدکربن 1000-800 پی‌پی‌ام حفظ شود.

آبیاری بیش از حد در این مرحله مانع رشد ریشه‌ها و نهایتاً منجر به عملکرد نامناسب ریشه‌ها در شرایط نور شدید در ماه‌های تابستان می‌شود.

دمای مناسب برای رشد گیاهان بخصوص فلفل دلمه‌ای 21 الی 23 درجه سانتی‌گراد و در هنگام میوه‌دهی 21 درجه می‌باشد.

در حالی که در طول شبانه‌روز میانگین دما را حفظ می‌کنید سعی کنید دمای متفاوتی را در شب و روز برای رشد و نمو بهتر و همچنین گل ‌دادن و به بار نشستن آنها فراهم سازید.

نکته: اگر دمای هوای گلخانه بیشتر از 35 درجه سانتی‌گراد و کمتر از 10 درجه سانتی‌گراد شود سبب کاهش تشکیل میوه و ریزش گل‌ها از بوته می‌شود. بوته فلفل نیاز به زهکش مناسب، خاک لومی با اسیدیته در حدود 6 تا 7 می‌باشد

کشت خاکی فلفل در فضای باز

نحوه آماده سازی زمین در کشت فضای باز گوجه فرنگی به چه صورت است؟

در تولید فلفل و دستیابی به عملکرد مناسب آماده سازی مدیریت مناسب خاک اهمیت زیادی دارد. عملیات خاک ورزی باید به نحوی باشد که زمین جهت استقرار گیاهچه و یا نشا مناسب باشد و ساختار خاک جهت رشد و نمو ریشه به خوبی به نحو مطلوبی باشد.

وجود لایه سخت، خاک سنگین و فشرده باعث محدودیت رشد ریشه می‌شوند. بنابراین عملیات خاکورزی مناسب باعث فراهم کردن بستر مناسب جهت رشد ریشه فلفل می‌شود.

شخم زمین با استفاده از گاو آهن برگردان‌دار باعث فراهمی بستر مناسب جهت رشد ریشه می‌شود. جهت جلوگیری از فشرده شدن دوباره خاک از دیسک زدن بعد از شخم با گاو آهن برگردان‌دار اجتناب شود. 

در صورتی که بقایای گیاهی زیادی در زمین وجود دارد توصیه می‌شود قبل از شخم با گاوآهن برگردان‌دار زمین دیسک زده شود.

فلفل معمولا روی پشته های با ارتفاع 19-7/5 با مالچ پلاستیکی می‌کارند. از آنجایی‌که به رطوبت زیاد حساس است بنابراین بستر باید زهکشی خوبی داشته باشد.

گیاهان پوششی و شخم حداقل

استفاده از گیاهان پوششی باعث حفاظت خاک از فرسایش بادی و آبی می‌شود. و با افزودن آن‌ها به خاک باعث افزایش ماده آلی خاک و باروری خاک می‌شود.

 در صورتیکه از گیاهان پوششی غیر لگوم استفاده شود به دلیل اینکه نسب کربن به نیتروژن بیشتر از 30 به 1 است باید 9 تا 13 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به خاک افزود.

میزان دقیق نیتروژن به نسبت کربن به نیتروژن خاک، نوع خاک و میزان نیتروژن بقایا بستگی دارد.

 حداقل دو هفته قبل از کشیدن مالچ پلاستیکی روی بستر کود سبز به خاک برگردانده شود.

بهتر است جهت کاشت از نشا استفاده شود تا بذر.

نشاها روی پشته‌های دو ردیفه با فاصله روی ردیف 61-45 سانتی‌متر و فاصله بین ردیف‌ها 91-61 سانتی‌متر از هم می‌کارند.

تعداد بوته مورد نیاز فلفل در گلخانه و مزرعه؟

	فضای باز	گلخانه
تعداد بوته در هکتار (بسته به نوع رقم)	10000-30000	25000-50000

زمان کاشت

2 تا 3 هفته پس از آخرین سرما در بهار هنگامی که دمای خاک حداقل به 18 درجه سانتی‌گراد رسیده است ، فلفل را به مزرعه انتقال دهید.

کشت خاکی فلفل در گلخانه

معمولا از اواسط نیمه دوم انتقال نشا آغاز شده و و برداشت محصول در نیمه دوم اسفند یا اوایل فروردین سال بعد شروع می‌شود.

دمای مورد نیاز فلفل در تمام مراحل رشد 3-2 درجه سانتی‌گراد بیشتر از گوجه‌فرنگی است و دمای بین 35-15 درجه برای فلفل مناسب است.

مناسب‌ترین دما در طول روز 30-18 درجه و در شب 18-16 درجه سانتی‌گراد است. به طور کلی دمای مناسب رشد رویشی 23-21 درجه سانتی‌گراد و رشد زایشی کمتر از 21 درجه سانتی‌گراد است.

میزان نور تکمیلی مورد نیاز در روز به مدت 16 ساعت و به میزان 125 میکرو مول بر متر مربع در ثانیه می‌باشد.

حداکثر میزان دی اکسید کربن مورد نیاز حدود 1500-1000 پی‌پی‌ام است

بهترین میزان رطوبت نسبی گلخانه حدود 80-75 درصد می‌باشد.

انواع علف‌های هرز فلفل و نحوه کنترل آنها چگونه است؟

علف‌های هرز به عنوان یک عامل محدود کننده عملکرد در تولید فلفل عمل می‌کنند. آن‌ها برای تأمین مواد مغذی و رطوبت خاک مستقیماً با محصول رقابت می‌کنند. فلفل دلمه‌ای بسیار حساس به رقابت علف‌های هرز است.

علف‌های هرز از طرق زیر می‌توانند باعث کاهش عملکرد گیاه شوند :

1- ایجاد رقابت با بوته‌های فلفل در جهت کسب رطوبت و عناصر غذائی قابل دسترس

2- میزبانی انواع آفات و بیماری‌های گیاهی

3- قابلیت تولید آنزیم‌هایی برای کاهش رشد سایر گیاهان

علف های هرز یکساله و چند ساله زیر می‌توانند باعث بروز مشکلات عدیده‌ای برای گیاه زراعی فلفل در تمامی فصل رشد باشند :

1- اَرجی

2- سلمه

3- تاج خروس ریشه قرمز

4- گالینسوگا

5- تاجریزی

6- اویارسلام زرد

7- اویارسلام ارغوانی

8- گراس های یکساله و چند ساله

9- خردل وحشی

10- نیلوفر صحرائی یا پیچک وحشی

11- خرفه

کنترل علف‌های هرز مزارع قبل از کاشت گیاهان زراعی از جمله فلفل‌حائز اهمیت است.

کنترل علف‌های هرز چند ساله قبل از کاشت فلفل‌ را نباید نادیده گرفت و برای رسیدن به این منظور باید به کاربرد تلفیقی شیوه‌های زراعی، مکانیکی، شیمیایی و در صورت امکان بیولوژیک مبادرت ورزید.

مدیریت مؤثر علف‌های هرز در طی دوره رشد بوته‌های فلفل در جهت رسیدن به راندمان محصول رضایت بخش بسیار مهم می‌باشد

علف‌های هرز رشد یافته همواره برای دستیابی به : نور، عناصر غذائی، آب و فضای رشد با گیاهان زراعی از جمله بوته‌های فلفل به رقابت می‌پردازند و در اجرای عملیات کشاورزی ایجاد اختلال می‌کنند.

وقوع کاهش عملکرد  فلفل‌ در اثر رقابت علف‌های هرز بر لزوم کنترل آنها تأکید می‌ورزد.

بهترین و مؤثرترین روش‌های کنترل علف‌های هرز مزارع فلفل باید :

1- موجب نفوذ کافی نور خورشید در کانوپی شود.

2- دمای محیط کانوپی افزایش پذیرد.

3- کنترل رطوبت خاک مطلوب‌تر گردد

علف‌های هرز اغلب میزبان بسیاری از آفات و بیماری‌های گیاهی هستند، که می‌توانند از میزان عملکرد فلفل بکاهند.

گونه‌های گیاهی جنس فلفل سبز به دلیل رشد کُند نسبت به رقابت علف‌های هرز بویژه در طی 48 – 12 روز پس از نشاکاری بسیار حساسند و هجوم علف‌های هرز در ضمن این مدت دارای اثرات منفی شدیدی بر میزان عملکرد محصول خواهد بود.

مهمترین شیوه های کنترل علف‌های هرز مزارع فلفل عبارتند از :

1- کنترل زراعی

1-1- بکارگیری تناوب زراعی

2-1- رعایت بهداشت زراعی به منظور کاهش گسترش علف‌های هرز

3-1- آماده‌سازی مناسب خزانه

4-1- تهیه بستر کاشت دروغین قبل از کاشت

5-1- ضدعفونی خاک خزانه به روش آفتابدهی یا “سویل سولاریزاسیون(soil solarization)

6-1- بذور و نشاهای عاری از علف‌های هرز

7-1- تولیدنشا قوی و سالم

8-1- تراکم مطلوب بوته‌ها

9-1- مالچ بقایای گیاهی

10- 1-آبیاری مناسب

11-1- کوددهی مناسب

12-1- مدیریت بهینه آفات و بیماری‌ها

استفاده از مالچ‌های آلی و مالچ پلاستیک یا “پلاستیکالچر” می‌تواند برای کنترل علف‌های هرز مزارع فلفل بسیار مؤثر واقع گردد.

علف‌های هرزی که از محل حفره‌های کاشت گیاهچه‌های فلفل در مالچ پلاستیک سیاه رویش می‌یابند، در صورت عدم کنترل به موقع بزودی می‌توانند به معضل بزرگی برای مزرعه تبدیل گردند.

کاشت متراکم بوته‌های فلفل نیز می تواند موجب خفه شدن علف‌های هرز یکساله شود.

بهم زدن خاک سطحی می‌تواند ضمن اجتناب از آسیب‌رسانی به ریشه‌های گیاه زراعی موجب کنترل علف‌های هرز مزارع فلفل گردد.

2- کنترل مکانیکی علف‌های هرز فلفل

1-2- آماده سازی مناسب بستر کاشت اصلی

2-2- فوکا زدن کم عمق بین ردیف ها

3-2- وجین دستی

4-2- کنترل ماشینی یا مکانیکی علف‌های هرز

5-2- موور زدن علف‌های هرز بین ردیف‌ها

6-2- سوزاندن بقایای زراعی و علف‌های هرز حواشی مزرعه

7-2- استفاده از مالچ پلاستیک سیاه

3- کنترل شیمیایی علف‌های هرز فلفل

1-3- ضدعفونی خاک بستر خزانه با مواد شیمیائی تدخینی نظیر متیل بروماید، کلروپیکرین و متام سدیم. حدوداً یک ماه قبل از کاشت بذور می تواند بسیاری از آفات و بیماری‌های خاکزی و تا حدودی بذور علف‌های هرز را نابود سازد.

2-3- بکارگیری علفکش‌های قبل از کاشت یا علفکش‌های خاک نظیر آلاکلر (5 لیتر در هکتار قبل از کاشت با خاک مخلوط شود)، ترفلان (2.5-2 لیتر در هکتار در عمق 8-10 سانتی‌متری خاک مخلوط شود) و سونالان (3-2 لیتر در هکتار اختلاط با خاک در عمق 10-8 سانتی متری )

3-3- استفاده از علفکش‌های پس از سبز شدن (علفکش‌های انتخابی و غیر انتخابی هدایت شده)

هرس فلفل

 ارقــام فلفــل گلخانــه‌ای اصــولا دارای رشــد نامحدود بوده و برای مدیریت رشـد، بوتـه‌هـا نیازمنـد هرس مداوم هستند.

یکی از مـشکلات کـشت فلفـل دلمـه‌ای در گلخانــه، شکـستن شاخه‌ها بر اثر سنگینی بار میـوه اسـت، کـه هرس با کاهش تعــداد میـوه روی هـر شـاخه از ایـن عمل جلوگیری می‌کند.

در هرس فلفل ابتدا به گیاه اجازه‌ی رشـد بـه صـورت تک‌شاخه‌ای داده می‌شود. پس از اینکه ارتفاع بوته به 40 سانتی‌متر رسید، نوک ساقه حذف می‌شود.

پس از این اقدام، دو تا از بالاترین جوانه‌ها شروع به رشد می‌کنند. سپس در هر یک از دو شاخه به صورت جداگانه و یکی در میان شاخه‌ی جانبی داخلی و بیرونی حذف می‌شوند.

برای تقویت بوته اولین خوشه گـل کـه تـاج گل نامیده می‌شـود و گـل اولـین جوانـه‌ی هـر سـاقه حذف می‌شوند. در هر یک از ساقه‌ها خوشه‌هـای گـل به صورت یک در میان حذف مـی‌شـوند.

شـاخه‌هـای فرعی تشکیل‌ شده از گره‌ها نیز حذف می‌شوند. حـذف این شاخه‌ها به صورت حذف جوانه انتهایی آن‌ها بعـد از بـرگ اول و یـا حذف کامــل آن‌هـا انجـام مـی‌شــود.

محدودکردن تعداد شاخه‌هـا موجـب افـزایش کیفیـت میوه می‌شود. هرس هر 3 هفتـه یـک بـار و در مرحلـه رشد سریع گیاه هر 2 هفتـه یـک بـار انجـام می‌شود.

تربیت بوته در فلفل: دو سیستم تربیت بوته در فلفـل شامل اسپانیایی و هلندی هستند. در سیستم اسپانیایی هیچگونه هرسی انجام نمـی‌شود و به گیاه اجازه داده مـی‌شـود کـه 4-2 سـاقه‌ی اصلی همراه با شاخه‌های جانبی ایجاد نمایـد.

در ایـن سیستم هزینه کارگری حـدود 75 درصـد نسـبت بـه سیسـتم هلنـدی کـاهش مـی‌یابـد. همچنـین درصـد میوه‌های با بیماری پوسیدگی گلگاه در گیاهـان بهـاره بــدون هــرس، کمتــر اســت.

در سیستم هلندی، بوته‌ها عموما دو یـا سـه شاخه‌ی اصلی دارند. تمامی شاخه‌های جانبی تا نقطه‌ی انشـعاب هنگـامی کـه بـه طـول 4-3 سـانتی‌متـر رســیدند، حـذـف مــی‌شــود.