کشت خاکی گل رز

خاک مناسب گل رز چه خصوصیاتی دارد؟

خاک ایده آل برای گلهای رز باید لومی متوسط ​​با مواد آلی کافی ، زهکشی مناسب و pH بین 6.0 تا 7.0 باشد. خاک باید کاملاً حفر یا عمق 20 تا 30 سانتی متر شخم زده شود و حداقل 15 روز در معرض آفتاب قرار گیرد.

افزودن یک لایه مالچ روی لایه بالا بسیار توصیه می شود. یک لایه مالچ 2 اینچی با حفظ سطح رطوبت خاک در سطح مطلوب به سالم ماندن بوته های گل رز کمک می کند.

بافت خاک

هنگام انتخاب خاک گل رز، به دنبال خاک با مواد آلی و ظرفیت نگهداری آب باشید. گل رز گیاه بسیار سازگاری می‌باشند که تقریباً در هر نوع خاکی می توان آن را کشت کرد.

یکی از بهترین انتخاب های خاک، خاک لوم است. این خاک متخلخل آب را به اندازه کافی و سریع جذب می کند. از سایر مزیت‌های خاکهای لوم متوسط ​​تا سنگین می‌توان حفظ رطوبت و مواد مغذی را عنوان کرد.

تامین رطوبت یکنواخت و تخلخل مناسب سبب می‌شود آب اضافی از منطقه ریشه دور شود.

خاکهای سبک و شنی به علت آنکه به سرعت خشک می شوند، و قابلیت نگهداری مواد مغذی را ندارند، همچنین به دلیل آنکه قدرت نگهداری از گیاه نیز پایین است، خاک مناسبی نیستند و بایستی هنگام کاشت مقدار زیادی مواد آلی اضافی به آنها اضافه کرد.

خاکهای سبک و شنی به کوددهی و آبیاری سبک تر و مکرر نیاز دارند.

هنگام انتخاب بهترین خاک برای گل رز چه نکاتی را باید در نظر گرفت

این عوامل تعیین کننده شامل

1. نوع خاک
2. مواد تشکیل دهنده و مواد مغذی موجود در خاک
3. زهکش مناسب
4. نگهداری آب و کنترل رطوبت
5. فاقد آلودگی به قارچ ها

pH خاک

حفظ pH خاک گل رز بسیار مهم است. pH مناسب برای رشد بوته های گل رز 6.5 تا 7 است. اگر pH خاک بسیار قلیایی یا اسیدی باشد ، می تواند بر رشد گیاه گل رز تأثیر بگذارد.

اگر متوجه رنگ شاخ و برگ یا تغییر در رشد گیاه شدید ، ممکن است به دلیل سطح pH خاک باشد. با افزودن سنگ آهک کشاورزی ، pH را در سطح مطلوب حفظ کنید.

این باعث می شود که خاک کمتر اسیدی شود. برای کاهش سطح pH خاک قلیایی ، می توانید گوگرد، سولفات آهن یا سولفات آلومینیوم را استفاده کنید.

دومی گزینه بهتری است زیرا pH خاک را به طور موثر و سریع تغییر می دهد. قبل از افزودن هر چیزی به خاک، آزمایش pH خاک را انجام دهید.

تغییرات در میزان pH می‌تواند در میزان فراهمی عناصر غذایی برای گیاه تاثیر بگذارد و منجر به بسیاری از مشکلات سلامتی ناشی از کمبود مواد مغذی و در برخی موارد حتی نابودی کامل گیاه شود.

مقدار مواد اضافه شده جهت کنترل pH به نوع خاک و سطح pH بستگی دارد. تغییر pH خاک یک فرآیند تدریجی است و ممکن است چندین ماه طول بکشد و بایستی بعد از چند ماه خاک را دوباره آزمایش کرد.

تهیه بستر قبل کاشت

از آنجا که گل رز گیاهانی با عمر طولانی هستند، ارزش وقت و انرژی زیادی برای آماده سازی خاک قبل از کاشت را دارند.

بهتر است مواد ارگانیک (کود حیوانی ، کمپوست) را اضافه کرده و حدود چهار تا شش هفته قبل از کاشت آن را در خاک حفر کنید.

اگر خاک به طور طبیعی اسیدی است ، می توانید آهک را همزمان اضافه کنید. رزها عموماً در موقعیتهای باز و آفتابی به بهترین نحو رشد می کنند.

اگر از درختان بزرگ یا پرچین به عنوان حفاظت استفاده می شود ، بایستی حتما در فاصله کافی قرار گیرند تا خاک را فقیر و کم آب نکنند یا سایه اندازی بیش از حد نداشته باشند.

بنابراین باید قبل از کاشتن درختان یا درختچه ها در نزدیک گلهای رز خود به دقت فکر کنید. خاکی که به خوبی برای گل رز آماده شده است، خود باعث گسترش ریشه های درخت می شود.

خاک باید حداقل چند ماه قبل از کاشت آماده شود و 4 تا 6 هفته به آن زمان داده شود تا آماده شود. خاک را با مواد آلی مخلوط کنید، آبیاری انجام دهید، چند بار آن را برگردانید و بگذارید بماند.

از گچ نباید در خاکهای دارای زهکشی خوب استفاده کرد. شرایط آب و هوایی نیز باید در نظر گرفته شود. مناطق با بارندگی زیاد ، انتخاب گونه ها را محدود می کند و باید از زهکشی مناسب اطمینان حاصل شود.

در چنین مناطقی ، رزهای گلبرگ بزرگ ناامید کننده خواهد بود و بنابراین باید از آنها اجتناب کرد. مرسوم بوده است که از کشت عمیق گل رز حمایت شود مخصوصا در مناطقی که حفظ اب اهمیت داشته باشد.

کشت عمیق با حفاری در خاک سبک ماسه ای واقعاً توصیه نمی شود ، به ویژه اگر خاک زیرزمینی نیز شنی باشد ، زیرا حفاری باعث افزایش بیشتر زهکشی و در نتیجه کاهش رطوبت در تابستان به سطوح غیرقابل قبول می شود.

به یاد داشته باشید که چنین فرصتی فقط قبل از کاشت اتفاق می افتد و با آماده سازی مناسب زمین میتوان از گلهای رز خود در طول سالها لذت برد، و بعنوان تلاشی که به خوبی انجام گرفته، در نظر خواهید گرفت.

فاصله کاشت

به طور معمول فاصله بین 80 تا 100 سانتی متر توصیه می شود. رزهای هیبرید Tea و Floribunda برای زیباسازی در باغها در فاصله 75 سانتی متری کاشته می شوند در حالی که رزهای Polyantha و Miniature به فاصله 45 سانتی متر نیاز دارند.

در کشتهای خاکی دو روش وجود دارد که در روش اول در بستری به عرض 120 سانتیمتر 4 ردیف رز می کاشتند که فواصل روی ردیفها حدود 30 سانتیمتر در نظر گرفته می شد.

در روش دوم گیاه را در دو ردیف به فاصله 40 سانتیمتر از هم می کارند و سعی می کنند که گیاه مادری ارتفاع لازم را برای عمل بندینگ و جلوگیری از رطوبت زیاد بستر داشته باشد.

زهکش خاک

اولین قدم شما برای آماده سازی خاک این است که از زهکشی خوب آن اطمینان حاصل کنید. رزها گیاهانی با سیستم ریشه ای عمیق هستند و آب کافی را در عمق نیاز دارند.

زهکش در کشت خاکی رز بایستی تا حد ممکن تا عمق 90-100 سانتی متری خوب باشد. برای اطمینان از زهکشی خوب خاک ، یک حفره آزمایش را حفر کرده و با آب پر کنید تا ببینید مدت زمان تخلیه آن چقدر طول می کشد.

تقریباً 15 دقیقه صبر کنید ، اگر آب به طور قابل توجهی تخلیه نشده یا ظرف یک ساعت به طور کامل تخلیه نشده است ، مشکل زهکشی وجود دارد.

اگر چنین است، اکنون دو گزینه دارید، مکان بهتری برای کاشت گل رز خود انتخاب کنید یا زهکشی را در این محل بهبود دهید. گزینه های زیادی برای بهبود زهکشی وجود دارد ، روشی که انتخاب می کنید بستگی به شدت مشکل شما دارد.

در موارد زهکشی ضعیف اضافه کردن مواد آلی بسیار کمک کننده می باشد، در موارد شدیدتر ، افزودن کانال های زهکشی با لوله های کشاورزی موفق ترین جایگزین خواهد بود.

اگر باغ شما در زمین های سنگین قرار دارد و خندق محلی یا زهکشی در این نزدیکی هست، گذاشتن لوله های زهکشی به آن کمک می کند ، مخصوصاً اگر لوله ها را با شن یا سایر مواد متخلخل بپوشانید.

تغذیه

غنی سازی خاک: برای اصلاح خاک ، کمپوست ارگانیک ، پیت ماس ​​، قالب خشک شده برگ و کودهای دامی از جمله کود گاو، مرغ، اسب و کود گوسفند را مخلوط کنید.

از کود مرغ و هرگونه کود حیوانی که گوشت می خورند خودداری کنید، زیرا برای گل رز بسیار اسیدی است.

در کشتهای خاکی، 4-3 تن کود دامی پوسیده را به هر هزار متر مربع اضافه می کنند و بعد از مخلوط یکنواخت اقدام به کشت پایه های رز می کند.

حفظ سلامت خاک

نقش میکروارگانیسم ها در خاک بسیار مهم است. آنها با تجزیه مواد آلی و انتشار نیتروژن وضعیت خاک را سالم نگه می دارند.

برخی از مخلوط های گلدان حاوی کود اضافی به عنوان غذای گیاهی ، از منابع ارگانیک یا مشتق شده از حیوانات مانند پرندگان طیور ، خاکستر استخوان ، پودر ماهی و موارد دیگر هستند.

اگر نگران محصول از جمله مواد حیوانی هستید ، برچسب را بررسی کنید یا با سازنده تماس بگیرید.

مانند دیگر گیاهان ، گل رز برای زنده ماندن به نیتروژن ، فسفر (که می تواند به شکل فسفات باشد) و پتاسیم نیاز دارد. با این حال ، مواد مغذی اضافی مانند کلسیم ، منیزیم ، مس و سایر مواد معدنی کمیاب، می توانند به رشد واقعی گلهای رز کمک کنند.

اکثر مخلوط های خاک حاوی مواد مغذی اولیه مورد نیاز گیاهان ، از جمله نیتروژن و فسفات هستند ، اما همه آنها حاوی تمام عناصر غذایی مورد نیاز که گل رز می تواند از آنها استفاده کند نمی باشند.

برای تغذیه گیاه با کود نیتروژن، در تابستان در طول تشکیل شاخه های جدید و گل ها ضروری است. در پاییز، کود فسفر و پتاسیم لازم هستند. در سال اول، به  دلیل آنکه میزان عناصر در خاک به اندازه کافی می‌باشد استفاده از کودها توصیه نمی شود.

رطوبت خاک

این محصول به رطوبتی متوسط احتیاج دارد. در شرایط کشت خاکی بایستی سطح خاک پای ریشه گیاه بین هر دو آبیاری خشک شود. تنش رطوبتی نیز به گیاه خسارت می زند.

هنگام پرورش گل رز در داخل خانه ، بهترین خاک باید به خوبی تخلیه شود. گل رز می تواند گلهای بی ثبات باشد. آنها در خاک مرطوب خوب عمل نمی کنند ، اما نباید بیش از حد خشک شوند.

خاک گلدان یا مخلوطی که باعث تخلیه مناسب می شود ضروری است. شما نمی خواهید خاک آنقدر سریع تخلیه شود که ریشه ها نتوانند آب را جذب کنند ، اما همچنین نمی خواهید خاک آن خیلی آهسته تخلیه شود تا باعث پوسیدگی ریشه شود.

پیت ماس ​​، ذرت ، کمپوست و پوست خرد شده تمایل دارند به خوبی تخلیه شوند و می توانند برای پرورش گل رز در ظروف داخلی ، از جمله در کارخانه های آبیاری مناسب باشند.

با این حال ، حتماً گلهای رز را زیر نظر داشته باشید تا مطمئن شوید هنگام آبیاری گلها خیلی خشک نمی شوند یا خیلی خیس نمی شوند.

به سادگی نوک انگشت خود را در خاک بچسبانید تا سریع تشخیص دهید که آیا خیلی مرطوب است یا خیلی خشک.

آبیاری گل رز

پرورش دهندگان حرفه ای گل رز با تکیه بر تجربه، تخصص فنی و بهترین تجهیزات موجود در پی ایجاد محیط مناسب پرورش گل رز هستندگل های رز تقریباً در هر نوع آب و هوا و خاک با شرایط مختلف محیطی مختلف با موفقیت رشد می کنند.

 عوامل و روشهای بیان شده در این مقاله تنها راهنمای شیوه های آبیاری بهتر و کارآمدتر است. به هر حال ، هرچه به شرایط مناسب رشد نزدیک شوید، به تولید گل رز با کیفیت تر نزدیک می شوید.

گل رز شاخه بریده از جمله محصولات گلخانه ای است که دارای نیازآبی زیادی است (14060 مترمکعب درهکتار).
اگر گیاهان قبل از نقطه پژمردگی دائم آبیاری شوند، از پژمردگی بهبود می یابند، اما برای رزهای با کیفیت این یک استراتژی توصیه شده نیست.

پژمردگی نشان دهنده استرس است و گیاه تحت تنش گلهای با کیفیت تولید نمی کند. یک روش قابل اطمینان تر برای تعیین اینکه آیا گلهای شما باید آبیاری شوند ، بررسی رطوبت خاک با مشاهده نمونه های خاک است.

پارامترهای مهم و تاثیرگذار بر برنامه ریزی آبیاری:

1. خاک: خاک را می توان به انواع متمایزی تقسیم کرد که برخی از آنها ماسه و لومی شنی ، لوم ، لوم سیلت ، لوم رس و خاک رس است. این انواع خاک با مقادیر مختلف آب موجود باعث تغییر رنگ و خصوصیات لمسی می شوند. خاک مخزنی است که گل رز شما از آنجا آب می گیرد. هر نوع خاک دارای ظرفیت نگهداری آب منحصر به فرد خود است. گلهای رز در خاک شنی بیشتر از خاک رس باید آبیاری شوند، که دلیل آن ظرفیت مزرعه است. ظرفیت مزرعه مقدار آبی است که خاک شما بلافاصله پس از آبیاری پس از عبور آب گرانشی از ناحیه ریشه حفظ می کند (برای ماسه 7 درصد ، لوم 15 تا 25 درصد و خاک رس 35 درصد). در ظرفیت مزرعه تنها نیمی از آب در دسترس گیاهان شما است، وقتی نیمی از رطوبت موجود به پایان رسید یا زمانی که خاک شما تا 75 درصد ظرفیت مزرعه خشک شد ، گل رز باید آبیاری شود. می دانیم که آب در خاک ماسه ای سریعتر و عمیق تر از خاک رس رسوب می کند. در صورتی که خاک باغچه ی شما دارای بافت رسی است، با اضافه کردن مقدار کمپوست به آن، ظرفیت نگهداری آب را در آن کمی کاهش داده تا ریشه های گیاه دچار پوسیدگی نشوند. خاک بوته ی گل رز باید دارای قدرت زهکشی خوبی باشد، زیرا اگر آب به صورت راکد در خاک گیاه باقی بماند، به ریشه گیاه آسیب می رسد.میزان نفوذ برابر است با اینکه خاک شما چقدر سریع آب را می پذیرد.

کیفیت آب آبیاری

PH: 6.5 – 7.0
EC: 0.5 – 1 میلی ثانیه در سانتی متر.
با TDS کمتر از 450 میلی گرم بر لیتر
هدایت الکتریکی کمتر از 0/7 دسی زیمنس بر متر
توصیه می شود برای آبیاری گل رز در زمستان از آب چاه که دمای مطلوب تری دارد، استفاده شود. دمای مطلوب آب آبیاری برای گیاه بین 15 تا 20 درجه سانتی گراد می باشد. نباید از آبی که دارای درجه حرارت سرد است استفاده شود زیرا استفاده از آب با درجه حرارت پایین، سبب وارد شدن شوک و عامل برخی بیماری های گل رز بوده
مصرف آب با شوری بیش از 1/5 دسی زیمنس بر متر برای اکثر محصولات گلخانه ای توصیه نمی شود.

3. شرایط آب و هوایی: فصل و آب و هوا و قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی مانند باد ، باران ، سرما ، گرما ، مه ، آفتاب کامل ، سایه جزئی ، گرمای منعکس شده بر سرعت خشک شدن خاک باغ و بر میزان آب گل رز شما تأثیر می گذارد.

هر چه شدت تابش نور خورشید بیشتر باشد، درجه حرارت درون گلخانه گل رز بالاتر می رود، در نتیجه آب مورد نیاز گیاه نیز بیشتر می شود.

به عبارتی می توان گفت میزان آب آبیاری رز با تابش نور خورشید رابطه مستقیم دارد. هنگامی که هوا ابری یا رطوبت گلخانه گل رز بالا است، به علت مشکلات تهویه ای درون گلخانه، آبیاری گیاه را انجام ندهید.

در فصل زمستان مشکلاتی از قبیل افزایش بیش از حد رطوبت، درون گلخانه ایجاد می شود. برای رفع مشکل افزایش رطوبت، می توانید دما را در درجه 28 سانتی گراد نگه داشته و با باز گذاشتن برخی منافذ از بروز مشکل برای گیاه جلوگیری کنید.
4. نوع گل: برخی از گونه های گل رز، گرما را بیشتر تحمل می کنند. بنابراین با انتخاب این گونه ها میتوانید میزان مصرف آب را نیز کاهش دهید.

 گل رز مینیاتوری نسبت به گل رز بوته ای آب کمتری مصرف می کند. گیاهان آب خود را از طریق برگ های خود از دست می دهند. گیاهان بزرگتر با شاخ و برگ بیشتر از آب بیشتری استفاده می کنند.

حتی نوع شاخ و برگ مومی یا اندازه برگ کوچک یا بزرگ به از دست دادن آب متفاوت کمک می کند.

5. سن گیاه: هر چقدر گل های رز رشد  می کنند به آب بیشتری نیاز دارند. با رشد گل های رز، نیاز آنها به آب بیشتر  می شود. بنابراین نیاز به آبیاری روزانه دارند.

در ابتدای کاشت گل رز، باید مقدار کافی آب به خاک رساند، بعد از شش ماه میتوان میزان آب دریافتی گل را کاهش داد.
به اندازه بوته رز دقت کنید. 

تعداد ریشه های بوته های بزرگ رز، بسیار بیشتر از بوته های کوچک است. بنابر این، بوته های بزرگتر به آب بیشتری  نیاز دارند تا آب به تمام ریشه های آن برسد .
6. زمان آبیاری: زمان آبیاری گل رز بسته به میزان خشک بودن بافت خاک می باشد به طوری که می بایست 12 سانتی متر از بالای سطح خاک را برداشته و در صورتی که 12 سانتی متر پایین بافت خاک خشک باشد، باید آبیاری گیاه صورت پذیرد.

و در حالی که 12 سانتی متر پایینی خاک مرطوب و تنها کمی از لایه ی بالای خاک خشک باشد، می بایست کمی صبر کرده (1 الی 2 روز) و سپس آبیاری بوته رز را انجام داد .

برای زمان آبیاری به غیر از زمستان ، بهتر است ظهر آبیاری نکنید زیرا ریشه ها تحمل سازگاری را ندارند. زمان طلوع و غروب خورشید مناسب ترین زمان است

استفاده از آب در این دو دوره مناسب بود و تأثیر کمی روی ریشه ها دارد.. در تابستان ، رطوبت کم است و چرخه آبیاری کوتاه است. آب ثانویه را می توان حدود 10 روز به او داد.

برای جلوگیری از تبخیر فقط در ساعات اولیه صبح باید آبیاری کنیم. در فصل خشک ، مقدار آب باید کافی باشد و مقدار آب در فصل بارانی کاهش یابد.
7. تعداد آبیاری: عداد دفعات آبیاری بستگی به عوامل گفته شده دارد و حداقل، هر 15 روز یکبار در بهار و هر 10 روز یک بار در تابستان بایستی انجام شود.

8. حجم آبیاری: یکی از عوامل موثر بر میزان رشد و تولید محصول، حجم آب می باشد. اگر حجم آب خیلی کم باشد ، رشد کم خواهد بود.

اگر حجم آب بیش از حد اضافه شود ، منجر به تجمع آب می شود ، تنفس طبیعی ریشه دشوار می شود و سبب پوسیدگی می شود. در حالت ایده آل در عمق 30 تا 45 سانتی متر (بسته به اندازه گل رز) اعمال شود.

آب مورد نیاز آبیاری باید به اندازه و به صورت آرام وارد خاک گیاه شود و از آبیاری های پر حجم و با دوره های متفاوت، جلوگیری شود.

هنگامی که آب به آرامی و عمیق داده شود – بر خلاف آبیاری کم عمق – باعث ایجاد سیستم ریشه ای عمیق می شود که تحمل خشکسالی را افزایش می دهد.

نشانه های کم آبی: زمانی که آب آبیاری رز کم باشد، در حالت وسیع سوختگی هایی از کنار برگ گیاه رز شروع می شود و در نهایت این سوختگی ها، کل برگ گیاه را فرا می گیرد.

پژمردگی یا افتادگی برگ ها و شکوفه ها، تعداد شکوفه ها کمتر نشانه های ناشی از کمبود آب است.
· عوارض پرآبی: آبیاری زیاد، باعث پوسیدگی ریشه به ویژه در خاک های ضعیف می شود، وجود برگ های زرد و خشک و شاخه های خشک، نشان می دهد که باید مراقبت های بیشتری از گل به عمل آورد. آبیاری زیاد می تواند گل ها را زرد و لکه دار کند.

از طرفی هنگامی که آب آبیاری گیاه بیشتر از حد معمول گیاه باشد، ارتفاع گیاه بیش از حد بلند تر شده و ساقه های گیاه نرم، شکننده و آبدار می شود. و شرایط قلمه زدن گل رز و همچنین پیوند گل رز به سختی امکان پذیر خواهد شد.

از سوی دیگر آبیاری زیاد باعث کاهش میزان اکسیژن در خاک گیاه می شود و به علت همین اتفاق، ریشه گل رز قادر به جذب عناصر غذایی نبوده و در نهایت پژمرده و رشد آن متوقف می شود.

همچنین تعادل عناصر غذایی در فرمول کوددهی گل رز و در محیط اطراف ریشه به هم ریخته و سبب می شود مواد غذایی موجود در خاک کشت گل رز شسته شود و این موضوع خود زمینه ای برای ایجاد کمبود عناصر غذایی در بوته گل رز به خصوص نشانه های کمبود عناصر ریز مغذی است.
· آبیاری و گلخانه: با توجه به اینکه آب مصرفی در کشت هیدروپونیك علاوه بر رفع نیاز آبی گیاه، وظیفه انتقال عناصر غذایی و شستشوی املاح موجود در محیط ریشه را نیز برعهده دارد،

میزان آب مصرفی در گلخانه و به دنبال آن هدررفت آب به صورت خروجی از زهکش بستر، افزایش مییابد که ضروری است برنامه ریزی مناسب برای استفاده دوباره از زهاب ها بمنظور افزایش بهره وری آب در گلخانه های هیدروپونیك انجام شود.

آبی که برای آبیاری رز هلندی استفاده میشود، باید PH بین 6/5 تا 7 و EC بین 0/5 تا یک MS/CM داشته باشد.

در صورتی که آب برای محصولات گلخانه ای به لحاظ PH و میزان شوری دارای کیفیت مناسب نباشد، کیفیت آب باید پیش از تزریق محلول کود به سامانه آبیاری با روش هایی چون رقیق نمودن با آب مناسب یا افزودن مواد اصلاحی، بهبود یافته و سپس برنامه کود آبیاری اجرا شود، کنترل منظم EC و PH در روش کود آبیاری رز ضروری است.

· در آبیاری قطره ای، باید به تمام بوته ها به اندازه یکسان آب برسد و برای هر بستر کشت، از دو نوار آبیاری قطرهای استفاده شود.

بعد از کاشت رز هلندی، بوته ها باید بلافاصله آبیاری شوند تا ریشهها به رشد یکنواخت ترغیب شوند.

هر بوته رز، روزانه به 800 تا 1000 میلیلیتر آب نیاز دارد و زمان آبیاری آن صبح زود است. قبل از هر بار آبیاری گل رز رطوبت خاک باید بررسی شود زیرا در هر فصل، کاهش رطوبت متفاوت است.

در آبیاری گل رز، خاک به طور متوسط همواره باید دارای رطوبت باشد و در زمان آبیاری دارای رطوبت اضافه نباشد یعنی با فشار دادن خاک توسط دست، آبی از آن چکه نکند، که ریشه گل دچار بیماری نشود.
· مقدار کل تبخیر- تعرق مرجع در گلخانه طی یک سال انجام پژوهش، 1608 میلیمتر بود.

همچنین مقدار کل تبخیر- تعرق رز رقم آتشی در این دوره رشد 1423میلیمتر، رقم لب صورتی 1480 میلیمتر و رقم سفید، 1313 میلیمتر و متوسط تبخیر-تعرق ارقام رز در طول سال برابر 8/3 میلیمتر در روز بدست آمد.

با توجه به چند ساله بودن بوته های رز، ضریب گیاهی دارای مراحل چهارگانه نبود و مقدار ضریب گیاهی ارقام رز در هردهه بین 0/7 تا 0/96 تغییر نمود و متوسط ضریب گیاهی ارقام رز در طول سال برابر 0/81 بدست آمد.

همچنین متوسط مقدار آب مصرفی ارقام رز در طول یک سال برابر 20573 مترمکعب در هکتار به ازای تراکم کشت75000 بوته رز در هکتار بدست آمد.
نکات:
در زمان گلدهی از بالا آب نریزید.
خودداری از تجمع آب در برگها و قسمت وسط گل مخصوصا در هنگام تابش آفتاب گلها و برگها که سبب سوزندگی می شوند.
توجه داشت که مقدار آب اضافه شده نباید زیاد یا کم باشد.
گلها را در فصول مختلف در زمانهای مختلف آبیاری کنید. دمای هوا در تابستان نسبتاً زیاد است ، خصوصاً آفتاب در ظهر بسیار شدید است. لازم است آب را صبح و عصر انتخاب کنید ، که برای گیاهان مفید است. در زمستان دما بسیار کم است بنابراین باید آب را ظهر استفاده کرد. در این زمان ، درجه حرارت بالا است و تأثیر آن روی ریشه کوچک است.
در آب و هوای بسیار گرم ، گل های رز باید به صورت روزانه آبیاری شوند. در یک روز تابستانی با گرمای ملایم ، هر دو تا سه روز یک بار و در آب و هوای گرم، یک بار در هفته.
استفاده از روش مناسب آبیاری. بهترین روش برای آبیاری گل رز ، استفاده از آبیاری بارانی است.
آب رسانی در عمق  45.7 سانتی متر تا در طول روز که هوای خنک به بوته رز می رسد، برگ های رز خشک شده باشند، زیرا برگ های مرطوب بیشتر در معرض آسیب هستند.

البته اگر سیستم آبیاری شما به گونه ای است که فقط سطح خاک خیس می شود و برگ ها خشک می مانند نگرانی در این زمینه وجود ندارد.