اختلالات تغذیه ای پیاز

اختلالات تغذیه ای پیاز (کمبود عناصر ماکرو)

کمبودنيتروژن در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

نيتروژن يكي از عناصر ضروري بسيار مهم براي رشد گياه پياز است كه بخش اعظم آن به صورت نيترات و بخشي نيز به شكل آمونيوم جذب گياه مي‌شود. پياز براي توليد حداكثر عملكرد، به مقدار زيادي نيتروژن نياز دارد. معمولاً با افزايش كاربرد نيتروژن در محدوده صفر تا 150 كيلوگرم در هكتار، عملكرد افزايش پيدا مي‌كند اما ميزان بازيافت نيتروژن كاهش مي‌يابد و مقداري از آن بعداز برداشت در خاك باقي مي‌ماند. با توجه به اين موارد، يك سيستم مناسب براي مصرف كود نيتروژنه، مصرف مقداري از كود به صورت فسفات آمونيم به صورت پايه (به عنوان استارتر) و سپس مصرف مقادير كم از اين كود در دفعات متعدد همراه با آبياري (ترجيحاً به صورت نواري) مي‌باشد.

در گياه دچار كمبود نيتروژن، برگ‌هاي مسن تر دچار زردي و رنگ پريدگي شده و نازك مي شوند، ضمن اينكه بوته‌ها نيز كوتاه و قطور مي‌شوند مصرف بيش از حد اين عنصر نيز مطلوب نيست و منجر به افزايش رشد رويشي و به تاخير افتادن رسيدگي و تكامل سوخ‌ها مي شود. مصرف زياد و ديرهنگام نيتروژن همچنين باعث توليد سوخ‌هاي نارس و دو مركزي شده و عملكرد محصول را كاهش مي‌دهد. از ديگر مضرات مصرف بيش از حد نيتروژن مي‌توان به تجمع نيترات در بخش خوراكي، كاهش مقاومت گياه به سرمازدگي و آفات و بيماري‌هاي گياهي، كاهش عمر انبارداري و جوانه زدن و فساد سوخ‌ها در انبار اشاره كرد.

کمبود فسفر در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

پياز نسبت به ساير سبزي‌هاي زمستانه، به مقادير بيشتري فسفر جهت دستيابي به حداكثر عملكرد نياز دارد و نيز بيشترين مصرف فسفر در پياز در ابتداي رشد و به جهت ريشه‌زايي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. حضور مقادير كافي فسفر در گياه موجب افزايش ميانگين وزن سوخ‌ها و ارتقاء كيفيت آن‌ها مي‌گردد، ضمن اينكه مقاومت گياه به آفات و بيماري‌هاي رانيز بهبود بخشيده و رسيدن محصول را تسريع مي‌نمايد. فسفر همچنين باعث تحريك رشد ريشه‌ها شده و با تامين انرژي لازم جهت جذب و انتقال عناصر در گياه، باعث توانمندي بيشتر گياه براي جذب آب و عناصر غذايي مي‌گردد. در گياه پياز دچار كمبود فسفر، رشد ريشه و برگ كاهش يافته و رسيدن محصول به تاخير مي‌افتد. علاوه بر اين، اندازه پيازها كوچك شده و قطر طوقه آنها بيشتر مي‌شود. كمبود فسفر همچنين جذب و انتقال ساير عناصر غذايي از جمله كاتيون‌هاي دو ظرفيتي مانند كلسيم را مختل مي‌كند. علائم ظاهري كمبود فسفر در پياز به صورت نقاط زرد يا قهوه‌اي در برگ‌ها نمايان مي‌شود. در مزرعه دچار كمبود شديد فسفر، رشد گياه مختل شده و عملكرد به شدت كاهش مي‌يابد مصرف بيش از حد اين عنصر نيز منجر به كاهش جذب و سوخت و ساز عناصر كم نياز آهن و روي خواهد شد.

کمبود پتاسیم در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

پتاسيم نقش اساسي در تامين كربوهيدرات لازم جهت پر شدن سوخ‌هاي پياز دارد و بدين وسيله موجب افزايش وزن اين سوخ‌ها و بيشتر شدن عمر انبارداري آن مي‌شود.دانشمندان تغذيه گياه، عنصر پتاسيم را عنصر سلامت و كيفيت ناميده‌اند زيرا از يك سو موجب مقاوم شدن گياه به آفات و بيماري‌ها و تنش‌هاي محيطي مي‌شود و از سوي ديگر نقش مهمي در بهبود كيفيت محصول ايفا مي‌كند. كمبود اين عنصر موجب كاهش رشد و كوتاه شدن بوته گياه، كم شدن مقاومت گياه در مقابل آفات و بيماري‌ها و كاهش عملكرد مي‌گردد. در گياهان پياز مبتلا به كمبود پتاسيم، نوك برگ‌هاي مسن تر حالت سوختگي نشان مي‌دهند و در كمبودهاي شديدتر، برگ‌هاي جوان نيز مبتلا مي‌گردند.

کمبود کلسیم در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

از جمله اثرات مثبت حضور كلسيم در گياه مي‌توان به تأثير آن در بهبود جذب نيتروژن اشاره كرد. در گياه پياز دچار كمبود كلسيم، كيفيت پوست سوخ و عمر انباري آن كاهش يافته و گياه در برابر حمله آفات و بيماري‌ها و تنش‌هاي رطوبتي و حرارتي آسيب‌پذير مي‌شود. در گياه مبتلا به كمبود كلسيم، برگ‌هاي جوان بدشكل و چروكيده شده و نوك برگها به طرف بالا و حاشيه آنها به طرف بالا يا پايين لوله مي‌شود. همچنين ممكن است حاشيه برگ‌ها نامنظم و پاره پاره شود. در اين گياهان، رشد ريشه كم و انشعابات آن محدود است و روي ريشه لكه‌هاي قهوه‌اي يا لكه مرده مشاهده مي‌شود. در پياز مبتلا به كمبود كلسيم، لكه‌هاي سياه و حالت سوختگي در بخش خوراكي قابل مشاهده مي‌باشد.

کمبود منیزیم در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

 كمبود منيزيم در پياز منجر به رنگ پريدگي برگ‌ها مي‌شود به شكلي كه اين رنگ پريدگي از نوك و حاشيه برگ‌ها شروع شده و به تدريج به سمت مركز پيشروي مي‌كند. بخش اعظم مزارع ايران به دليل آهكي بودن و وجود مقادير زياد منيزيم در خاك، با مشكل كمبود منيزيم در گياهان مواجه نيستند و لذا نيازي به مصرف كودهاي حاوي اين عنصر ندارند.

کمبود گوگرد در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

تامين مقادير كافي گوگرد براي پياز علاوه بر اينكه موجب افزايش عملكرد و سنگين تر شدن سوخ‌هاي پياز مي‌شود، بهبود طعم و مزه بخش خوراكي گياه را نيز به همراه دارد. رايحه‌اي كه هنگام بريدن سوخ پياز استشمام مي‌شود مربوط به رهاسازي تركيبات فرّار گوگرددار ناشي از عمل آنزيم آلئيناز مي‌باشد. علائم ظاهري كمبود گوگرد در گياه شبيه علائم ظاهري كمبود نيتروژن است، با اين تفاوت كه در كمبود گوگرد، علائم در برگ‌هاي جوان پديدار مي‌گردد.

اختلالات تغذیه ای پیاز (کمبود عناصر میکرو)

کمبود آهن در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

یکی از اختلالات تغذیه ای پیاز کمبود آهن است و علائم ظاهري كمبود آهن در گياه پياز معمولاً به صورت زردي و خشكي يا نكروزه شدن بافت نوك برگ‌هاي جوان مشاهده مي‌شود.

کمبود منگنز در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

كمبود منگنز در پياز موجب رنگ پريدگي و زرد شدن بر گ‌هاي جوان و نيز نكروزه شدن و قهوه‌اي شدن بافت برگ‌ها مي‌شود كه اين پديده از نوك برگ شروع شده و به سمت پايين گسترش مي‌يابد.

کمبود روی در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

تامين مقادير كافي روي براي تشكيل سوخ‌هاي پياز لازم مي‌باشد و به همين خاطر است كه در صورت كمبود روي در زمان تشكيل سوخ‌ها، اندازه آنها كوچك شده و عملكرد محصول كاهش مي‌يابد. علائم ظاهري كمبود عنصر روي در گياه پياز عبارت است از كاهش رشد و كوتاهي بوته‌ها، پيچيدگي و خم شدن و ظهور نوارهاي زرد رنگ روي سطح برگ‌ها.

کمبود مس در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

مس براي توليد نشاسته و پر شدن سوخ‌هاي پياز ضروري است و باعث بهتر شدن طعم و مزه پياز مي‌شو‌د. رنگ معروف پياز مرهون وجود اين عنصر است و در صورت كمبود مس در گياه، پياز بي‌رنگ خواهد شد. در گياهان پياز با مقادير كافي مس، پوست سوخ‌ها با كيفيت‌تر بوده و عمر انباري آن افزايش مي‌يابد. بر عكس، در گياه دچار كمبود مس، ديواره سلولي ضعيف شده و ضخامت پوست سوخ كاهش مي‌يابد و در نتيجه، مقاومت آن نسبت به آفات و بيماري‌ها و به ويژه بيماري‌هاي قارچي كاهش پيدا مي‌كند. بررسي‌ها نشان داده كه مصرف مقادير بيش از اندازه نيتروژن و موليبدن، جذب مس توسط گياه كم مي‌شود. غلظت مناسب مس در پياز باعث كاهش انباشت نيترات در سوخ اين گباه خواهد شد .علائم ظاهري كمبود مس در گياه پياز به صورت خشكيدگي و پيچيدگي نوك برگ‌ها نمود پيدا مي‌كند.

کمبود بور در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

 بور در پر شدن سوخ هاي پياز نقش دارد. حضور مقادير كافي بور موجب افزايش استحكام پوست پياز و مقاوم شدن آن نسبت به آفات و بيماري‌ها مي‌گردد. گياه پياز نسبت به مقادير زياد بور در آب آبياري حساس مي‌باشد و در صورتي كه مقدار آن در محلول خاك از 0/75 ميلي‌گرم در ليتر بيشتر شود، عملكرد محصول كاهش يافته و علائم ظاهري مسموميت بور در گياه بروز مي‌كند. علائم سميت بور در بيشتر گياهان، مشابه است. معمولاً اين علائم شامل زرد برگي حاشيه و نوك برگهاست كه به سرعت تبديل به بافت مردگي مي‌شود. سميت بور عمدتاً در دو حالت اتفاق مي‌افتد. نخست حالتي كه مقدار بور در آب آبياري زياد است و حالت ديگر آن كه ميزان مصرف بور براي رفع كمبود اين عنصر، بيش از اندازه باشد. كاربرد مقادير زياد مواد غني از بور مانند كمپوست نيز مي‌تواند منجر به سميت بور در گياهان شود در مناطق خشك و نيمه خشك سميت بور در خاك‌هاي شور به كرات مشاهده مي‌شود اما در اغلب موارد، عامل اصلي سميت بور مصرف آب‌هاي آبياري با غلظت بالاي بور مي‌باشد. سميت بور در پياز منجر به سوختگي نوك برگها مي‌شود كه به تدريج تا پايه برگ گسترش مي‌يابد، ضمن اينكه در اين شرايط، سوخ نيز تشكيل نمي‌شود. كمبود بور در گياه مي‌تواند باعث كاهش عملكرد، افت كيفيت محصول و يا هر دو اين ها شود. كمبود بور تأثير زيادي بر تركيب نسبي اسيدهاي آمينه ندارد، اما نسبت نيتروژن معدني و به ويژه نيترات را در بافت‌هاي گياهي افزايش مي‌دهد. بنابراين، كمبود بور مي‌تواند موجب كاهش فعاليت نيترات ريداكتاز و افزايش غلظت نيترات در گياه شود. در گياه پياز مبتلا به كمبود بور، نوك برگ ها دچار بافت مردگي شده و به اصطلاح نكروزه مي‌شوند.

کمبود مولیبدن در پیاز به چه صورت ظاهر می شود؟

موليبدن نسبت به ساير عناصر كم نياز، به ميزان كمتري مورد نياز گياه مي‌باشد. بر خلاف ساير عناصر ضروري كم‌نياز كه علائم كمبودشان ابتدا در قسمت‌هاي جوان‌تر گياه مشاهده مي‌شود، علائم كمبود موليبدن معمولاً در كل گياه ظاهر مي‌گردد. يكي از ويژگي‌هاي كمبود موليبدن اين است كه در برخي از گياهان اغلب علائمي شبيه علائم كمبود نيتروژن نشان مي‌دهد كه اين به خاطر نقش موليبدن در فرآيندهاي سوخت و سازي نيتروژن مثل تثبيت نيتروژن و احياء نيترات مي‌باشد. اما در گياهان مبتلا به كمبود شديد موليبدن معمولاً علائم ويژه كمبود اين عنصر مشاهده مي‌شود. نقش اساسي موليبدن در آنزيم نيترات ريداكتاز باعث شده كه در گياهان پياز مبتلا به كمبود موليبدن، غلظت و انباشت نيترات به شدت افزايش پيدا كند. كمبود موليبدن معمولا در خاك‌هاي اسيدي مشاهده مي‌شود و در خاك‌هاي آهكي مانند بخش اعظم خاك‌هاي كشور ما، كمبود آن محتمل به نظر نمي‌رسد. گياه پيازمي‌تواند مقاديري بيش از 600 ميلي‌گرم موليبدن در هر كيلوگرم بافت برگ خود انباشته كنند، بدون اينكه علائم سميت در آن مشاهده شود.