کشت خاکی خیار

خاک مناسب کشت خیار چه خصوصیاتی دارد؟

خیار در خاک لومی با زهکشی خوب، گرم و ماسه‌ای رشد می‌کند، اما در انواع مختلفی از خاک‌ها می‌توان کشت را انجام داد.

در مواردی که زودرسی اهمیت دارد، خاک‌های شنی واقع در مکان‌هایی که در معرض آفتاب قرار دارند و دارای زهکش مناسب هستند، بهترین هستند.

در کشت خاکی خیار باید توجه کرد اگر زهکشی خاک کمتر از حد مطلوب باشد، خیار از تشکیل بسترهای خاک برافراشته مستقل بهره‌مند می‌شود، که  باعث جذب گرمای بیشتر از نور مستقیم خورشید، سرعت رشد و توسعه محصول می‌شود.

این بسترها را می‌توان با استفاده از فرم دهنده بستر تجاری تشکیل داد. نوار آبیاری قطره‌ای و مالچ پلاستیکی را می‌توان با اکثر فرم‌های بستر هنگام تهیه بستر نصب کرد.

بادشکن‌ها در خاک‌های شنی توصیه می‌شود تا آسیب بادزدگی ناشی از فرسایش خاک و تنش کوتاه مدت نهال‌های جوان را هنگام بادهای بهاری کاهش دهد.

برای کاهش خطر بیماری‌ها و حشرات، در زمین‌هایی که طی سه سال گذشته خیار، خربزه، هندوانه یا کدو تنبل کشت شده است، گیاه نکارید.

شوری خاک

مناسب‌ترین خاك براي خیارگلخانه‌اي از نظر بافت، خاك‌های با بافت سبک بویژه بافت لوم شنی و شنی و شوري کمتر از 4 دسی‌زیمنس بر متر، درصد سدیم تبادلی کمتر از 6 و اسیدیته کمتر از 8/5 است.

همچنین شوري آب آبیاري باید کمتر از 1400 میکروزیمنس بر متر، نسبت جذب سدیم آن، کمتر از 6 تا 7 است

جهت مشاوره کشت خیار  با شماره 09134645277 تماس بگیرید

pH

 اگر pH خاک کمتر از 5/8 باشد باید به خاک آهک داده شود تا pH به 6 یا بالاتر برسد.

عناصر غذایی خاک

 

عملیات آماده‌سازی زمین جهت کشت خیار گلخانه‌ای

آماده کردن خاك براي کشت خیار گلخانه‌اي باید از یک ماه قبل از کشت شروع شود. براي کشت پائیزه، تهیه زمین مانند دیسک زدن، ضد عفونی کردن خاك و کنترل علف هرز باید در تابستان انجام شود تا خیار گلخانه‌ای عکس‌العمل خوبی به مواد آلی خاك از خود نشان دهد.

به دلیل فقر ماده آلی در اکثر خاك‌ها، استفاده از کود دامی پوسیده شده به میزان یک تا دو تن به ازاء هر هزار متر مربع خاك گلخانه و یا مصرف مطابق آزمون خاك تا سقف دو درصد ماده آلی، براي کشت خیار گلخانه‌اي مناسب و توصیه می‌شود.

همچنین استفاده از ماسه نرم جهت اصلاح بافت و افزایش نفوذپذیري خاك بستر کشت ضروري است. اگر خاك محل احداث گلخانه مناسب نباشد می‌توان لایه‌اي از خاك مناسب را بر روي بستر اصلی قرار داد.

در منطقه جیرفت و کهنوج، استفاده از شن شسته بستر رودخانه مرسوم است اما هرگونه شن نیز باید از نظر شوري مورد آزمایش قرار گیرد.

همچنین باید دقت شود که خاك اصلی داراي نفوذپذیري قابل قبولی است و تسطیح و هموار کردن بستر گلخانه باید به بهترین وجه انجام شود.

لوله اصلی تغذیه‌کننده آب بایستی تقریباً تراز و با شیب ملایمی به طرف انتهاي لوله باشد و بستر کاشت در بافت‌های سنگین تر از شنی، بین 10 تا 20 سانتی‌متر بالاتر از سطح زمین قرار گیرد.

بستر کاشت تقریباً تراز و با شیب ملایم به طرف انتهاي خط کاشت باشد و سطح رویی بستر کاشت به صورت جوي در آورده شود.

در گلخانه‌هایی که چند سال از احداث آن‌ها می‌گذرد، قبل از شروع فصل کاشت باید اقدام به تهیه نمونه خاك و آزمایش آن از لحاظ شوري نمود تا اگر شوري در اثر مصرف بی‌رویه کود بالاست، اقدام به آبشویی خاك شود.

جهت انجام آبشویی، بستر گلخانه را کرت‌بندي کرده و آب به ارتفاع حدودا 30 سانتی‌متر را درون کرت‌ها وارد می‌کنیم. میزان آب مصرفی، بستگی به میزان شوري و بافت خاك بستر دارد.

آبیاري باید تا رسیدن شوري خاك به کمتر از 2 دسی‌ زیمنس بر متر ادامه یابد. بعد از پایان مرحله آبشویی، باید خاك از لحاظ عناصر غذایی مورد آزمایش قرار گیرد.

فواصل کشت بذر یا نشا در بستر کشت اصلی در گلخانه

فضای مطلوب برای هر بوته خیار حدود 0/7 تا 0/8 متر مربع می‌باشد بنابراین فاصله روی ردیف‌ها 50-40 سانتی‌متر و بین ردیف‌ها 100-80 سانتی‌متر در نظر گرفته می‌شود.

اگر آبیاری جوی و پشته باشد اولین ردیف کشت با فاصله 1/25-1متر از دیوار گلخانه در نظر گرفته می‌شود. عرض جوی 50-40 سانتی‌متر است.

اگر خاک شنی باشد عرض جوی کوچکتر در نظر گرفته می‌شود و اگر خاک رسی باشد عرض جوی بزرگتر خواهد بود.

بین دو ردیف کشت پشته‌هایی به عرض 120-90 سانتی‌متر در نظر می‌گیرند که بذرها یا نشاها روی این پشته‌ها و به فاصله 10-5 سانتی‌متر از لبه پشته کشت می‌شوند.

عرض پشته نباید از 90 سانتی‌متر کم‌تر باشد زیرا نور کافی به بوته‌ها نمی‌رسد و همچنین رفت و آمد مشکل می‌شود. در روی ردیف کشت بذرها یا نشا را به صورت زیگزاک قرار می‌دهند. هر دو بوته مجاور روی یک ردیف از هم 40 سانتی‌متر فاصله دارند.

اگر آبیاری قطره‌ای باشد جوی و پشته وجود ندارد و کشت در سطح خاک و به صورت مسطح انجام می‌شود. معمولا یک نوار برجسته خاک به عرض 70 سانتی‌متر که سطح آن حدود 10-6 سانتی‌متر از سطح زمین بالاتر است ایجاد می‌شود.

بذرها یا نشاها در دو طرف این نوار و با فاصله 10 سانتی‌متر از لبه نوار کشت می‌شوند و از وسط نوار نیز لوله آبیاری قطره‌ای عبور می‌کند که برای آبیاری هر دو ردیف کاشت واقع در طرفین نوار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

راهروهایی با عرض 120-90 سانتی‌متر برای انجام عملیات داشت در نظر گرفته می‌شود. با توجه به این فواصل فاصله نشاها روی نوارها 50 سانتی‌متر و در دو طرف جوی 110 سانتی‌متر است.

تراکم کشت خیار

متوسط تراکم بوته در کشت خاکی خیار 3-1/7بوته در هر متر مربع است و از تراکم زیاد باید جلوگیری شود. در خاک قوی و در کشت بهاره که هوا رو به گرمی می‌رود و شاخ و برگ گیاه بیشتر از حد معمول رشد می‌کند تراکم بوته‌ها کمتر خواهد بود.

در خاک سبک و در اواخر فصل زمستان تراکم می‌تواند کمی بیشتر شود ولی در اوایل زمستان برای دسترسی به نور بیشتر تراکم کمتر شده و بوته‌ها با فاصله زیادتری کشت می‌شوند.

هرس خیار به چه صورت انجام می شود

هرس

به حذف هدفمند اندام‌های یک گیاه مانند شاخه، برگ، جوانه، گل، میوه و ریشه هرس اطلاق می‌شود. با انجام هرس میزان تولید از نظر کمی و کیفی و سلامت و بهداشت بوته بهبود می‌یابد.

هرس در تولید محصولات گلخانه‌ای به علت افزایش هزینه در متر مربع، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند، با انجام هرس تراکم بیشتر بوته و کیفیت بهتر محصول امکان‌پذیر می‌شود.

هرس خیار متفاوت از هرس گوجه‌فرنگی است چراکه عملکرد خیار مستقیماً وابسته به سطح برگ است. بنابراین حذف بیش از یک برگ خیار در هر زمان، پیشنهاد نمی‌شود.

کاهش شاخه‌های جانبی خیار موجب نفوذ نور به درون سایه انداز و در نتیجه افزایش فتوسنتر، مواد جامد محلول میوه، سفتی میوه، کلروفیل و بهبود رنگ میوه می‌شود. هرس در طول فصل رشد و طی چند مرحله صورت می‌گیرد.

انجام هرس شدید در خیار منجر به کاهش توان رویشی گیاه شده و موجب تولید جوانه‌ها، برگ‌ها و شاخه‌های ناخواسته و سقط جوانه‌های گل می‌شود در شرایط رشد بهینه از ابتدای رشد رویشی تا حدود 21 روز بعد از انتقال نشا، تمام شاخه‌های جانبی، میوه‌ها و پیچک‌ها حذف می‌شوند.

میوه‌ها در فاصله‌ی 21 سانتی‌متری پایین بوته به محض ظاهر شدن باید هرس شوند. هرس این میوه‌ها به گیاه اجازه می‌دهد تا با قدرت بیشتری رشد رویشی اولیه و سیستم ریشه‌ای قوی که برای تولید حداکثری میوه ضروری است، ایجاد نماید.

بعد از این مرحله چنانچه در هر جوانه‌ی برگ چندین گل ایجاد شده باشد باید به یک گل در هر برگ هرس شوند. میوه‌های پیچ خورده یا کج شده حذف می‌شوند.

چنانچه به چندین میوه اجازه‌ی رشد داده شود، گل‌های بعدی احتمالا سقط خواهند شد و تولید هفتگی محصول نوسان زیادی خواهد داشت.

با ادامه‌ی روند رشدی بوته‌ها، شاخه‌های فرعی و پیچک‌ها باید حذف شوند. هرس یا قطع برگ‌های زردشده و بی مصرف باید به صورت تدریجی صورت گیرد.

در هر نوبت نباید بیش از سه برگ در هر بوته حذف شود و همواره باید 18 تا 25 برگ روی هر بوته قرار داشته باشد.

تعداد برگ‌های هرس شده نباید از تعداد برگ ‌های تولیدشده بیشتر باشد و همچنین هرس برگ و شاخه های فرعی نباید همزمان انجام گیرد.

هنگامی‌که جوانه‌ی انتهایی گیاه به داربست رسید به منظور ایجاد توازن مناسب در تعداد برگ‌ها برای انجام فتوسنتز مطلوب هفته‌ای یک بار و در هر بار 2 تا 9 برگ پایینی باید حذف شوند.

این تعداد برابر با تعداد برگ‌های جدیدی است که در نوک بوته تشکیل می‌شود.

روش‌های هرس متفاوتی برای تولید خیار گلخانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند: سیستم هرس شدید، سیستم هرس متوسط و سیستم هرس چتری.

در همه این روش‌ها، ساقه اصلی با یک قطعه طناب پلاستیکی یا کناف عمودی به سیستم داربستی افقی به طول حدود 3 متر وصل می‌گردد.

در گلخانه‌های مدرن، سیستم هرس چتری مقداری تغییر یافته است. در زیر مراحل انجام این نوع هرس به طور گام به گام آورده شده است:

1-به ساقه اصلی اجازه داده می‌شود تا رشد کرده و از طریق اتصال آن به طناب‌های عمودی، به سیستم داربستی افقی برسد.

 2- همه گل‌ها، شاخه‌های جانبی و میوه‌ها تا 11 سانتیمتری از سطح زمین حذف شده (گره 10 -8 ) و پس از آن اجازه داده می‌شود یک تک میوه در زاویه بین برگ با ساقه اصلی تا رسیدن به سیستم داربستی افقی رشد کند.

3- پس از رسیدن ساقه اصلی به سیستم سیم‌کشی افقی، سربرداری ساقه انجام و اجازه داده می‌شود که دوشاخه جانبی به طول 20 سانتی‌متر یا به اندازه دو گره در جهت‌های مخالف یکدیگر در مسیر سیم افقی رشد کنند.

4- اجازه داده می‌شود تا از هر یک از دوشاخه جانبی، دوشاخه دیگر و بدون داشتن هیچ میوه‌ای در مسیر سیستم سیم‌کشی رشد کند.

5- این کار باعث ایجاد سه‌ شاخه در هر طرف از ساقه شده و به آنها اجازه داده می‌شود تا از سیستم سیم‌کشی پشتیبانی اصلی به سمت پایین رشد کنند.

6- هنگامی‌که رشد شاخه‌های جانبی به حدود 60 سانتی‌متری سطح زمین رسید، نوک آنها قطع می‌گردد

تربیت و شکل‌دهی بوته در خیار

معمول‌ترین روش تربیت بوته در خیار به سیستم چتری معروف است. در این سیستم تمام شاخه‌های جانبی حذف می‌شوند به‌طوریکه تنها ساقه‌ی اصلی به بالای داربست برسد.

سپس به دو عدد از شاخه‌های جانبی نزدیک نوک بوته‌ها اجازه‌ی رشد داده می‌شود.

هنگامی‌که این دو شاخه، به نزدیک کف گلخانه رسیدند جوانه‌های انتهایی آن ها حذف می شوند.

در این حالت می‌توان به جای قطع جوانه انتهایی ساقه اصلی به یک جوانه جانبی و جوانه انتهایی اجازه رشد داد و در دو طرف بوته را به سمت پایین هدایت کرد.

در کشت‌های متراکم (فاصله بوته‌ها روی ردیف کمتر از 41 سانتی‌متر)، بوته به صورت تک شاخه هرس می‌شود.

بدین صورت که بوته پس از رسیدن به داربست بدون قطع مریستم انتهایی به سمت زمین رشد می‌کند.

در روش دیگر هنگامی که ساقه‌ی اصلی به داربست رسید، انتهای مریستم انتهایی حذف شده و به یکی از ساقه‌های جانبی اجازه‌ی رشد داده می‌شود.

در هر دو روش سایر شاخه‌های جانبی حذف می‌شوند. در این روش کمیت و کیفیت میوه‌های تولیدشده در ساقه‌ی جانبی به علت وقفه در رشد آن کمتر از ساقه‌ی اصلی است.

آبیاری

حداکثر عملکرد خیار با آبیاري کافی و در زمان مناسب بدست می‌آید. هر بوته خیار می‌تواند تا سه لیتر آب در روز مصرف کند. خیار ریشه‌هاي باریکی دارد و در تمام مراحل رشد به رطوبت زیاد خاك نیاز دارد.

در زمان تشکیل میوه و رشد میوه‌ها، تامین رطوبت کافی الزامی است. هدف از آبیاري فراهم کردن آب کافی براي ریشه تا حدي است که مانع رسیدن اکسیژن به ریشه‌ها نشود.

بنابراین آبیاری باید به طریقی انجام گیرد که رطوبت به عمق نفوذ نماید و متعاقب آن ریشه بتواند خود را به پایین کشانده و به تغذیه کامل بپردازد.

برای توسعه ریشه می‌توان در مراحل اولیه رشد فاصله بین دو آبیاری را بیشتر در نظر گرفت (مقاوم‌سازی).

براي آبیاري نباید منتظر پژمرده شدن گیاه بود. بسته به نوع خاك و شرایط رشد حدودا 25 تا 50 میلی‌لیتر آب در هفته، براي رسیدن به بهترین کیفیت خیار نیاز است.

میزان نیاز آبی خیار گلخانه‌اي در حدود  5000 مترمکعب در هکتار است. دور آبیاري به محیط رشد، شرایط آب و هوایی و سن گیاه بستگی دارد.

در شروع مرحله رشد، آبیاري سبک یک تا دو بار در روز کافی است اما در مرحله گلدهی و تشکیل میوه، میزان نیاز به آب به طور معنی‌داري افزایش می‌یابد.

آبیاري غیرمنظم بویژه طی مرحله گل‌دهی و رسیدن میوه‌ها، کیفیت میوه را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. اسیدیته آب آبیاري نیز مهم است بیشترین مقدار آب مصرفی برای خیار در فصول گرم و خشک می‌باشد.

هر چه تابش خورشید شدیدتر و دمای گلخانه بالاتر باشد میزان آب بیشتری مورد نیاز خواهد بود به طوری که در مواقع گرم و آفتابی مصرف آب بوته‌های خیار گلخانه‌ای در هفته به 40-30 لیتر در هر متر مربع می‌رسد.

در فصول سرد نیاز گیاه به آب کاهش می‌یابد که در این مواقع طول دوره آبیاری افزایش داده می‌شود.

جهت مشاوره کشت خیار  با شماره 09134645277 تماس بگیرید

اسیدیته نهایی محلول غذایی فراهم شده براي گیاه باید بین 5/5 تا 6 باشد. اگر اسیدیته بالاي هفت باشد باشد از اسید نیتریک، سولفوریک یا فسفریک براي تنظیم آن استفاده می‌شود.

اگر منبع آب به دلیل وجود بی‌کربنات قلیایی باشد باید قبل از اضافه کردن کودهاي شیمیایی اسیدیته آن تنظیم شود تا مانع رسوب املاح شود.

سیستم آبیاري قطره‌اي از سایر سیستم‌هاي آبیاري مناسب‌تر است، زیرا می‌تواند رشد گیاه را با تنظیم فراهمی آب و مواد غذایی کنترل کند.سیستم آبیاري قطره‌اي سبب کاهش رطوبت نسبی در گلخانه می‌شود، زیرا تمام سطح خاك آبیاري نمی‌شود.

در مناطقی که آب آبیاري با کیفیت مناسب کم است، سیستم آبیاري مذکور منجر به کارآیی مصرف آب زیادتر می‌شود که در نتیجه سبب صرفه جویی در مصرف آب می‌شود.

در اغلب موارد از قطره‌ چکان‌هاي روي خط استفاده می‌شود که دبی دو لیتر در ساعت دارند و براي هر گیاه یک قطره چکان در نظر گرفته می شود.

اما در مورد خیار به دلیل باریکی و فشردگی سیستم ریشه‌اي از قطره چکان چهار لیتر در ساعت استفاده می‌شود که منجر به حرکت بیشتر آب می‌شود که معمولا باعث هدر رفت آب، شیوع پوسیدگی ریشه و هدر رفت کودها می‌شود.

حتی بهتر است که از دو قطره چکان دو لیتر در ساعت براي هر بوته استفاده شود. قطره چکان‌هاي کوچک در طول ردیف گیاه نیز استفاده شده‌اند که منجر به رشد مناسب ریشه، اندام هوایی و تولید گیاه شده است.

استفاده از قطره چکان‌ها یا نوارهاي آبیاري با دبی 1/6 لیتر در ساعت نیز مناسب است و فقط زمان آبیاري را طولانی می‌کند اما بهره‌وري بهتري دارد.

اما اگر این سیستم به طور صحیح مدیریت نشود می‌تواند منجر به آبیاري بیش از حد و بروز بیماري‌ها در اثر رطوبت زیاد و خیس بودن ساقه گیاه شود. راه دیگر استفاده از نوارهاي تیپ پلی اتیلنی است که سوراخ‌هاي ریز با فاصله 10 سانتیمتر دارند.

نحوه آماده سازی زمین در کشت خاکی خیار

کشت خاکی خیار در فضای باز

در نواحي معتدل كشور،كشت خاکی خيار به صورت بهاره انجام مي‌شود ولي در نواحي گرم كشت خاکی خیار در زمستان انجام مي‌گيرد. به هرحال گياه خيار براي توليد عملكرد مناسب نياز به آماده‌سازي بستر مناسب دارد.

در كشت‌هاي بهاره معمولاً آماده‌سازي زمين از ماه‌ها قبل يعني در فصل زمستان صورت مي‌گيرد. شخم اوليه عميق بوده و معمولاً پس از شخم اوليه تا 30 تن در هكتار كود دامي كاملاً پوسيده به خاك اضافه مي‌شود.

معمولاً اين امر باعث مي‌شود كه بافت خاك براي كشت خيار آماده شود. شخم ثانويه قبل از كاشت و در اوايل بهار در كشت‌هاي بهاره يا اوايل زمستان در نواحي گرم و در كشت‌هاي زمستاني صورت مي‌گيرد.

خاك‌هايي كه غني از مواد آلي هستند براي كشت خيار مناسب‌تر هستند. معمولاً آماده‌سازي زمين زراعي به صورت جوي و پشته انجام مي‌گيرد. عرض جوي‌ها 60 سانتی‌متر و عرض پشته ها بين 1/5 تا 2 متر در نظر گرفته مي‌شود.

در کشت خاکی خیار كشت در دو طرف جوي انجام مي‌شود. فاصله بوته‌ها بسته به رقم از 30 تا 70 سانتي‌متر متغير است. در ايران كشت و برداشت خيار به صورت سنتي و بدون استفاده از ماشين صورت مي گيرد.

چون بوته خیار نسبت به سرما حساس می‌باشد، کاشت آن تا برطرف شدن خطر یخبندان به تعویق می‌افتد.

وقتی که زمین به جوی پشته تبدیل شد، جوی‌ها را پر از آب کرده و به محض گاورو شدن زمین و هنگامی که بتوان در مزرعه کار کرد بذور به صورت کپه‌ای در بالای داغاب کاشته می شود.

نحوه عمل بدین ترتیب است که بذور قبلاً خیسانده می‌شوند (حدود 24 ساعت قبل) و پس این که در منطقه داغاب حفره‌ای به عمق تقریبی 4 الی 5 سانتیمتر ایجاد گردید، اقدام به کاشت بذر می‌نمایند. معمولاً در هر حفره 3 تا 4 عدد بذر ریخته و فاصله بین بوته‌ها 50 تا 70 سانتی‌متر در نظر گرفته و سپس روی آنها را با خاک می‌پوشانند.

انداره عرض پشته به عوامل مختلفی هم چون نوع رقم، ادوات مورد استفاده در کشت، روش آبیاری و مدیریت زراعی بستگی دارد.

در خاك‌هاي سبك معمولاً عمق فاروها را مي‌توان در حدود 30 تا 35 سانتي‌متر در نظر گرفت و كشت را در دو طرف پشته انجام داد ولي در خاك‌هاي سنگين معمولاً عمق فارو بين 30 تا 50 سانتي‌متر در نظر گرفته مي‌شود.

در کشت خاکی خیار تنک کردن یک تا دو هفته بعد از کشت، وقتی که بوته‌ها 3 تا 4 برگه شدند انجام می شود

علف‌های هرز

یکی از عملیات های مهم در کشت خاکی خیار مبارزه با علف‌های هرز است. علف‌های هرز از نور، مواد غذایی و آب داخل گلخانه استفاده نموده و گیاهان کاشته شده داخل گلخانه را با کمبود نور و مواد غذایی مواجه می‌کند.

علف‌های هرز میزبان خوبی برای شته‌ها و کنه‌ها و بسیاری آفات دیگر در گلخانه هستند.

علف‌های هرزی که در اطراف یا داخل گلخانه هستند میزبان بسیاری از قارچ‌های بیماری‌زا هستند. علف‌های هرز در بسیاری از عملیات زراعی مانند آبیاری، هرس، سمپاشی، کوددهی و برداشت محصول اختلال ایجاد می‌کنند.

دفع علف‌های هرز اگر به موقع صورت نگیرد در شرایط گلخانه به قدری رشد خواهند کرد ممکن است کل گلخانه را فرا بگیرند و بوته‌های خیار در بین علف‌های هرز پنهان شوند و تولید مناسبی بدست نیاید.

پیشگیری و مبارزه با علف‌های هرز

• ضدعفونی خاک گلخانه در تابستان به وسیله انرژی خورشیدی (اختلاط کود حیوانی با خاک و سپس انجام آبیاری و کشیدن پوشش نایلونی روی سطح زمین گلخانه به مدت 6 هفته) بسیاری از بذور علف‌های هرز موجود در خاک یا کود حیوانی از بین می‌رود.
• ضدعفونی با بخار آب در گلخانه می‌تواند بخش اعظم بذر علف‌های هرز را تا عمق 20 سانتی‌متری از بین ببرد.
• ضدعفونی با متیل بروماید تا عمق 50-40 سانتی‌متری برای از بین بردن بذر علف‌های هرز
• یک ماه قبل از کاشت با پخش کود حیوانی و یک نوبت آبیاری در زمین گلخانه، بذر علف‌ها سبز می‌شوند و پس از سبز شدن علف‌های هرز زمین را مجددا شخم زده و سپس گلخانه را برای کشت می‌توان آماده کرد.
• استفاده از کشت نشایی یکی از بهترین روش‌های کنترل علف‌های هرز می‌باشد.
• در مرحله 5-4 برگی بوته‌های خیار کلیه دیواره‌ها و کف جوی‌ها در حالت نم‌دار به وسیله بیل تراشیده شود و پس از جداسازی علف‌های کنده شده، خاک حاصل در شیب و روی پشته‌ها ریخته شود. چنانچه میزان علف‌های هرز کم باشد می‌توان آنها را بوسیله کارگر از بستر جدا و از گلخانه خارج نمود.
• اجرای آبیاری قطره‌ای باعث کاهش علف‌های هرز می‌شود.
• استفاده از مالچ مشکی مثل ورقه‌های پلاستیکی سیاه و نازک به منظور کنترل علف‌های هرز کاربرد دارد.
• در صورت استفاده از سموم شیمیایی می‌توان روی بوته‌ها را با سرپوش‌های ساده موقتا پوشاند و پس از پاشیدن علف‌کش سرپوش‌ها را از روی بوته‌ها برداشت.

با این وصف مصرف سموم علف‌کش در گلخانه بخصوص زمانی که گیاه اصلی در حال رشد است توصیه نمی‌گردد و بهتر است یک یا چند مورد از روش‌های ذکر شده را انتخاب کرد.

از عمده ترین مشکلات کشت خاکی خیار می توان به باقیمانده سموم اشاره کرد. آثار باقیمانده سموم در  خاک کاهش رشد و عملکرد گیاه اصلی می‌شود.

در صورتی که استفاده از سموم علف‌کش ادامه یابد در سرعت جوانه‌زدن بذر و رشد و مقاومت گیاه در دوره‌های بعدی تاثیر منفی خواهد داشت.

یکی دیگر از مشکلات کشت خاکی خیار جذب سموم علفکش توسط میوه است.

برخی از سموم علف‌کش جذب اندام‌های گیاه از جمله میوه شده و کیفیت و ارزش میوه را پایین می‌آورد و باعث ایجاد مسمومیت در مصرف‌کننده می‌شوند. چنین میوه‌هایی خصوصا برای صادرات به خارج از کشور با مشکل مواجه می‌شوند.

جهت مشاوره کشت خیار  با شماره 09134645277 تماس بگیرید